Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πανεπιστήμιο του Λβιβ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 49°50′25.757″N 24°1′20.870″E / 49.84048806°N 24.02246389°E / 49.84048806; 24.02246389

Πανεπιστήμιο του Λβιβ
Львівський національний університет імені Івана Франка
Χάρτης
Είδοςδημόσιο πανεπιστήμιο[1]
Γεωγραφικές συντεταγμένες49°50′26″N 24°1′21″E
Διοικητική υπαγωγήΛβιβ
ΧώραΟυκρανία
Έναρξη κατασκευής1661
ΠροστασίαState Register of Immovable Monuments of Ukraine
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Πανεπιστήμιο του Λβιβ (ουκρανικά: Львівський університет‎‎, πολωνικά: Uniwersytet Lwowski‎‎, γερμανικά: Universität Lemberg‎‎, για μικρό διάστημα γνωστό ως Theresianum στις αρχές του 19ου αιώνα), προς το παρόν το Εθνικό Πανεπιστήμιο «Ιβάν Φράνκο» του Λβιβ (ουκρανικά: Львівський національний університет імені Івана Франка‎‎), είναι το παλαιότερο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη σημερινή Ουκρανία, το οποίο χρονολογείται από το 1661 όταν ο Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ, βασιλιάς της Πολωνίας, του παραχώρησε τον πρώτο του βασιλικό χάρτη. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, έχει υποστεί διάφορους μετασχηματισμούς, αναστολές και αλλαγές ονομάτων που αντανακλούν τη γεωπολιτική πολυπλοκότητα αυτού του τμήματος της Ευρώπης. Το παρόν ίδρυμα μπορεί να χρονολογηθεί στο 1940. Βρίσκεται στην ιστορική πόλη Λβιβ, στο Όμπλαστ Λβιβ της Δυτικής Ουκρανίας.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1661, όταν ο Βασιλιάς Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ της Πολωνίας χορήγησε έναν χάρτη στο Κολέγιο των Ιησουιτών της πόλης, που ιδρύθηκε το 1608, δίνοντάς του «την τιμή μιας ακαδημίας και τον τίτλο ενός πανεπιστημίου». Το 1589, οι Ιησουίτες είχαν προσπαθήσει να ιδρύσουν ένα πανεπιστήμιο νωρίτερα, αλλά δεν τα κατάφεραν. Η ίδρυση άλλης έδρας μάθησης στο Στέμμα του Βασιλείου της Πολωνίας θεωρήθηκε ως απειλή από τις αρχές του Γιαγκιελόνιου Πανεπιστημίου της Κρακοβίας, το οποίο δεν ήθελε αντίπαλο και εμπόδισε τα σχέδια των Ιησουιτών για τα επόμενα χρόνια.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Χάντιατς (1658), μια Ορθόδοξη Ρουθηνική Ακαδημία επρόκειτο να δημιουργηθεί στο Κίεβο και μια άλλη σε απροσδιόριστη τοποθεσία. Οι Ιησουίτες υποψιάζονταν ότι θα ιδρυόταν στο Λβουφ/Λβιβ στα θεμέλια του σχολείου της Ορθόδοξης Αδελφότητας και το χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα για να λάβουν μια βασιλική εντολή που ανέβαζε το κολέγιό τους σε ακαδημία (καμία πόλη δεν θα μπορούσε να έχει δύο ακαδημίες).[2][3] Ο Βασιλιάς Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ ήταν υποστηρικτής των Ιησουιτών και η στάση του ήταν καθοριστική. Ο αρχικός βασιλικός χάρτης επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια με άλλο διάταγμα που εκδόθηκε στην Τσενστοχόβα στις 5 Φεβρουαρίου 1661.

Το 1758, ο Βασιλιάς Αύγουστος Γ΄ της Πολωνίας εξέδωσε ένα διάταγμα, το οποίο περιέγραφε το Κολέγιο ως μια ακαδημία, ίση στην πραγματικότητα με το Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο, με δύο σχολές, αυτές της Θεολογίας και της Φιλοσοφίας.

Αυστριακή κυριαρχία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου του Λβιβι κατασκευάστηκε για να στεγάσει το Σέιμ της Γαλικίας και Λοδομερίας

Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, η περιοχή ήταν μέρος της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας και το πανεπιστήμιο ήταν γνωστό ως Πανεπιστήμιο «Γιαν Καζίμιες»[3][4] (πολωνικά: Uniwersytet Jana Kazimierza‎‎), προς τιμήν του ιδρυτή του, βασιλιά Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ της Πολωνίας. Η απόφαση να ονομαστεί το σχολείο από τον βασιλιά ελήφθη από την κυβέρνηση της Πολωνίας στις 22 Νοεμβρίου 1919.[5]

Το 1920, το πανεπιστήμιο επανεγκαταστάθηκε από την πολωνική κυβέρνηση στο κτήριο που χρησιμοποιούσε παλαιότερα το Σέιμ της Γαλικίας και Λοδομερίας,[5] που από τότε ήταν η κύρια τοποθεσία του πανεπιστημίου. Ο πρώτος πρύτανης του κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας ήταν ο διάσημος ποιητής Γιαν Κασπρόβιτς.

Το Λβουφ ήταν το δεύτερο ισχυρότερο ακαδημαϊκό κέντρο στη μεσοπολεμική Πολωνία.[6] Το Πανεπιστήμιο «Γιαν Καζίμιες» ήταν το τρίτο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο[7] στη χώρα μετά το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και το Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο στην Κρακοβία. Ήταν ένα από τα πιο σημαίνοντα επιστημονικά ιδρύματα της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας, αξιοσημείωτο για τις σχολές μαθηματικών (Στέφαν Μπάναχ, Χιούγκο Στάινχαους), λογικής (Καζίμιες Τφαρντόφσκι), ιστορίας και δικαίου (Όσβαλντ Μπάλτσερ), ανθρωπολογίας (Γιαν Τσεκανόφσκι) και γεωγραφίας (Εουγκένιους Ρόμερ).[5][3][8]

Η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου απέκτησε, μεταξύ άλλων, τη συλλογή του Βίτολντ Καζίμιες Τσαρτορίσκι και 1.300 παλιά πολωνικά βιβλία του 16ου και 17ου αιώνα, που ανήκαν προηγουμένως στον Γιούζεφ Κοζιεμπρόντζκι. Μέχρι το Σεπτέμβριο του 1939, επεκτάθηκε σε 420.000 τόμους, συμπεριλαμβανομένων 1.300 χειρογράφων, 3.000 διπλωμάτων και αρχέτυπων, και διέθετε 14.000 νομισματικά αντικείμενα.[9]

Το 1924, η Φιλοσοφική Σχολή χωρίστηκε σε Τμήματα Ανθρωπιστικών Σπουδών και Μαθηματικών και Βιολογίας, οπότε υπήρχαν πλέον 5 σχολές. Το ακαδημαϊκό έτος 1934/35 η κατανομή του μαθητικού σώματος ήταν ως εξής:

  • Θεολογίας – 222 φοιτητές
  • Νομική – 2.978 φοιτητές
  • Ιατρικής – 638 φοιτητές (μαζί με το Φαρμακευτικό Τμήμα που είχε 263 φοιτητές)
  • Ανθρωπιστικές σπουδές – 892 φοιτητές
  • Μαθηματικά και Βιολογία – 870 μαθητές

Συνολικά, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1934/35, στο πανεπιστήμιο φοιτούσαν 5.900 φοιτητές, αποτελούμενοι κατά θρήσκευμα:

Οι Ουκρανοί καθηγητές έπρεπε να δώσουν επίσημο όρκο πίστης στην Πολωνία. Οι περισσότεροι από αυτούς αρνήθηκαν και εγκατέλειψαν το πανεπιστήμιο στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Η αρχή του «Numerus clausus» είχε εισαχθεί μετά την οποία οι Ουκρανοί αιτούντες υπέστησαν διακρίσεις – οι ουκρανικές αιτήσεις περιορίστηκαν στο 15% της πρόσληψης, ενώ οι Πολωνοί απολάμβαναν ποσόστωση 50% εκείνη την εποχή.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία και τη συνοδευτική σοβιετική εισβολή το Σεπτέμβριο του 1939, η σοβιετική διοίκηση επέτρεψε τη συνέχιση των μαθημάτων. Αρχικά, το πανεπιστήμιο λειτούργησε στο προπολεμικό πολωνικό σύστημα.[6] Στις 18 Οκτωβρίου, ωστόσο, ο Πολωνός πρύτανης, καθηγητής Ρομάν Λονσάμπ ντε Μπεριέ, απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Μιχαΐλο Μαρτσένκο, Ουκρανό ιστορικό που μεταφέρθηκε από το Ινστιτούτο Ιστορίας της Ουκρανίας στο Κίεβο,[6] [10] παππούς του Ουκρανού δημοσιογράφου και αντιφρονούντα Βαλερί Μαρτσένκο. Ο Μαρτσένκο είχε επιφορτιστεί με την ουκρανοποίηση και σοβιετοποίηση του πανεπιστημίου.[11][6] Στις 8 Ιανουαρίου 1940, το πανεπιστήμιο μετονομάστηκε σε Κρατικό Πανεπιστήμιο «Ιβάν Φράνκο» του Λβιβι.[6] Ως γλώσσα διδασκαλίας εισήχθη η ουκρανική.[12] Πολωνοί καθηγητές και διοικητικοί βοηθοί απολύονταν όλο και περισσότερο[6][10] και αντικαταστάθηκαν από στελέχη που ειδικεύονταν στον μαρξισμό, τον λενινισμό, την πολιτική οικονομία, καθώς και τη λογοτεχνία, την ιστορία και τη γεωγραφία της Ουκρανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό συνοδευόταν από το κλείσιμο τμημάτων που θεωρούνταν ότι σχετίζονται με τη θρησκεία, την οικονομία της ελεύθερης αγοράς, τον καπιταλισμό ή τη Δύση γενικότερα. Όλοι οι ακαδημαϊκοί που ειδικεύονται στην πολωνική γεωγραφία, λογοτεχνία και ιστορία απολύθηκαν.[6] Ο Μαρτσένκο αποδεσμεύθηκε από τη θέση του την άνοιξη του 1940 και συνελήφθη τον Ιούνιο του 1941.[10] Από το 1939 έως το 1941, οι Σοβιετικοί σκότωσαν 17 και φυλάκισαν 37 ακαδημαϊκούς από το Πανεπιστήμιο «Γιαν Καζίμιες».[6]

Μετά την κατάληψη του Λβιβ από τη Ναζιστική Γερμανία τον Ιούνιο του 1941, οι Γερμανοί έκλεισαν το Πανεπιστήμιο «Ιβάν Φράνκο»[6] και σκότωσαν πάνω από 20 Πολωνούς καθηγητές (καθώς και μέλη των οικογενειών και τους καλεσμένους τους, αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό των θυμάτων σε πάνω από σαράντα).[6][13][14] Στα θύματα περιλαμβάνονται καθηγητές από το Πανεπιστήμιο του Λβιβι και άλλα τοπικά ακαδημαϊκά ιδρύματα. Μεταξύ των νεκρών ήταν ο τελευταίος πρύτανης του Πανεπιστημίου «Γιαν Καζίμιες», Ρομάν Λονσάμπ ντε Μπεριέ, οι τρεις γιοι του[6] και ο πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας και καθηγητής πολυτεχνείου, Καζίμιες Μπάρτελ.[15] Το υπόγειο Πανεπιστήο μι«Γιαν Καζίμιε»z ιδρύθηκε το φθινόπωρο του 194. [6]

Το καλοκαίρι του 1944, ο προωθούμενος Κόκκινος Στρατός, βοηθούμενος από τις δυνάμεις του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού (που εφάρμοζε τοπικά την Επιχείρηση Τρικυμία ), απώθησαν τη Βέρμαχτ έξω από το Λβιβ[16][17] και το πανεπιστήμιο άνοιξε ξανά.[18] Λόγω των μεταπολεμικών αλλαγών των συνόρων, ο πολωνικός πληθυσμός της πόλης εκδιώχθηκε[19][20] και οι περισσότεροι Πολωνοί ακαδημαϊκοί από το Πανεπιστήμιο «Γιαν Καζίμιες» εγκαταστάθηκαν στο Βρότσουαφ (πρώην Μπρέσλαου), όπου ανέλαβαν θέσεις στα νεοσύστατα πολωνικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.[21][22] Τα κτίρια του πανεπιστημίου είχαν επιβιώσει από τον πόλεμο χωρίς να καταστραφούν, ωστόσο, το 80% του προπολεμικού φοιτητικού και ακαδημαϊκού του σώματος είχε φύγει.[23] Οι παραδόσεις του Πανεπιστημίου «Γιαν Καζίμιες» έχουν αντιγραφεί στο Πανεπιστήμιο του Βρότσουαφ, το οποίο αντικατέστησε το προπολεμικό Πανεπιστήμιο του Μπρέσλαου, αφού οι Γερμανοί κάτοικοι αυτής της πόλης είχαν εκδιωχθεί πιο δυτικά ύστερα από την ίδρυση των ανατολικών συνόρων από τη Γερμανία του Στάλιν.

Ανεξάρτητη Ουκρανία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου «Ιβαν Φράνκο» (2005)

Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας το 1991 επέφερε ριζικές αλλαγές σε κάθε τομέα της πανεπιστημιακής ζωής.[18] Ο καθηγητής Ιβάν Βακαρτσούκ, διάσημος μελετητής στον τομέα της Θεωρητικής Φυσικής, ήταν πρύτανης του πανεπιστημίου από το 1990 έως το 2013. Ανταποκρινόμενες στις απαιτήσεις που προκύπτουν τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί νέες σχολές και τμήματα: η Σχολή Διεθνών Σχέσεων και η Φιλοσοφική Σχολή (1992), η Σχολή Προεισαγωγικής Πανεπιστημιακής Προετοιμασίας (1997), η Έδρα Μεταφραστικών Σπουδών και Συγκριτικής Γλωσσολογίας (1998). Από το 1997 έχουν δημιουργηθεί οι ακόλουθες νέες μονάδες στο πλαίσιο διδασκαλίας και έρευνας του πανεπιστημίου: η Νομική Σχολή, το Κέντρο Ανθρωπιστικών Επιστημών, το Ινστιτούτο Σπουδών Λογοτεχνίας, το Κέντρο Πόρων Ιταλικής Γλώσσας και Πολιτισμού. Το διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου αυξήθηκε φτάνοντας τους 981, με τίτλους σπουδών που απονέμονται σε πάνω από τα δύο τρίτα του συνόλου του διδακτικού προσωπικού. Εδώ λειτουργούν πάνω από εκατό εργαστήρια και μονάδες εργασίας καθώς και το Υπολογιστικό Κέντρο. Τα Μουσεία Ζωολογικού, Γεωλογικού, Ορυκτολογικού μαζί με αυτά της Νομισματικής, της Σφραγιστικής και της Αρχαιολογίας κεντρίζουν τα ενδιαφέροντα των μαθητών.

Σχολές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Πληροφορικής[24]
  • Σχολή Διεθνών Σχέσεων[25]
  • Σχολή Βιολογίας[26]
  • Σχολή Δημοσιογραφίας[27]
  • Σχολή Χημείας[28]
  • Σχολή Νομικών[29]
  • Σχολή Οικονομικών[30]
  • Σχολή Μηχανολόγων και Μαθηματικών[31]
  • Σχολή Ηλεκτρονικών[32]
  • Σχολή Φιλολογίας[33]
  • Σχολή Ξένων Γλωσσών[34]
  • Φιλοσοφική Σχολή[35]
  • Σχολή Γεωγραφίας
  • Σχολή Φυσικής[36]
  • Σχολή Γεωλογίας[37]
  • Σχολή Προπανεπιστημιακής Κατάρτισης[38]
  • Σχολή Ιστορίας[39]
  • Παιδαγωγικό Τμήμα[40]
  • Τμήμα Νομικής[41]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 21  Μαρτίου 2019.
  2. ↑ Isaievych, Iaroslav (2006). Voluntary Brotherhood: Confraternities of Laymen in Early Modern Ukraine. Canadian Institute of Ukrainian Studies. σελ. 153. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Woleński, Jan (1997). «Lvov». Στο: Poli, Roberto. In Itinere: European Cities and the Birth of Modern Scientific Philosophy. Rodopi. σελίδες 163, 165. 
  4. ↑ Dębiński, Antoni; Pyter, Magdalena (2013). «The role of Jan Kazimierz University in the process of development of legal studies at the Catholic University of Lublin (1918–1939)». Visnyk of the Lviv University. Series History 49: 147. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Ciara, Stefan (2011). «De Universitate Leopoliensi eiusque tabulario brevis expositio". The Lviv University Archives (until 1939)». Biuletyn Polskiej Misji Historycznej (6): 111. ISSN 2083-7755. 
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 Redzik, Adam (2004). «Polish Universities During the Second World War. 'Encuentros de Historia Comparada Hispano-Polaca / Spotkania poświęcone historii porównawczej hiszpańsko-polskiej. Conference» (PDF). gomezurdanez.com. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2021. 
  7. ↑ Service 2013, σελ. 297.
  8. ↑ Joseph Rothschild (2017). East Central Europe between the Two World Wars. University of Washington Press. σελ. 382. ISBN 978-0-295-80364-7. 
  9. ↑ Allen Kent· Harold Lancour (1968). Encyclopedia of Library and Information Science. Vol. 23. M. Dekker. σελ. 31. ISBN 978-0-8247-2023-0. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Plokhy, Serhii (2017). Lost Kingdom: The Quest for Empire and the Making of the Russian Nation. Basic Books. σελ. 266. ISBN 978-0465098491. 
  11. ↑ Yilmaz, Harun (2015). National Identities in Soviet Historiography: The Rise of Nations under Stalin. Routledge. σελ. 82. ISBN 978-0415842587. 
  12. ↑ Fouse, Gary C. (2000). The Languages of the Former Soviet Republics: Their History and Development. University Press of America. σελ. 44. ISBN 978-0761816072. 
  13. ↑ Wolff, Larry (2010). The Idea of Galicia: History and Fantasy in Habsburg Political Culture. Stanford University Press. σελ. 350. ISBN 978-0804762670. 
  14. ↑ Brandon, Ray, επιμ. (2010). The Shoah in Ukraine: History, Testimony, Memorialization. Indiana University Press. σελ. 151. ISBN 978-0253222688. 
  15. ↑ Amar 2015, σελ. 101.
  16. ↑ Snyder, Timothy (2003). The Reconstruction of Nations: Poland, Ukraine, Lithuania, Belarus, 1569–1999. Yale University Press. σελ. 177. ISBN 978-0300105865. 
  17. ↑ Roszkowski, Wojciech (2015). East Central Europe. A Concise History. PAN. σελ. 264. ISBN 9788364091483. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «Lviv University – Internet Encyclopedia of Ukraine». 
  19. ↑ Risch, William Jay (2011). The Ukrainian West Culture and the Fate of Empire in Soviet Lviv. Harvard University Press. σελ. 33. ISBN 978-0674050013. 
  20. ↑ Amar, Tarik Cyril (2015). The Paradox of Ukrainian Lviv: A Borderland City between Stalinists, Nazis, and Nationalists. Cornell University Press. σελ. 20. ISBN 978-0801453915. 
  21. ↑ Service, Hugo (2013). Germans to Poles: Communism, Nationalism and Ethnic Cleansing after the Second World War (New Studies in European History). Cambridge University Press. σελίδες 314–315. ISBN 978-1107671485. 
  22. ↑ Connelly, John (2000). Captive University: The Sovietization of East German, Czech, and Polish Higher Education, 1945-1956. University of North Carolina Press. σελίδες 103–104. ISBN 978-0807848654. 
  23. ↑ Dobosh, Elena (2016). «Universities with multicultural disrupted past: what meanings current students attribute to them?». Journal of Education Culture and Society (2): 34–35. ISSN 2081-1640. 
  24. ↑ «Головна». Ami.lnu.edu.au. 
  25. ↑ «Головна». Intrel.lnu.edu.au. 
  26. ↑ «Faculty of Biology of Ivan Franko National University of Lviv». Bioweb.lnu.edu.au. 
  27. ↑ «Головна». Journ.lnu.edu.au. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2019. 
  28. ↑ «Хімічний факультет». Chem.lnu.edu.au. 
  29. ↑ «Головна». Law.lnu.edu.au. 
  30. ↑ «Економічний факультет ЛНУ». Econom.lnu.edu.au. 
  31. ↑ «Механіко-математичний факультет Львівського національного університету імені Івана Франка». Mmf.lnu.edu.au. 
  32. ↑ «Головна». Electronics.lnu.edu.au. 
  33. ↑ «Головна». Philology.lnu.edu.au. 
  34. ↑ «Головна». Lingua.lnu.edu.au. 
  35. ↑ «Головна». Filos.lnu.edu.au. 
  36. ↑ «Головна». Physics.lnu.edu.au. 
  37. ↑ «Головна». Geology.lnu.edu.au. 
  38. ↑ «Головна». Ipodp.lnu.edu.au. 
  39. ↑ «Головна». Clio.lnu.edu.au. 
  40. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2012. 
  41. ↑ «Головна». Prk.lnu.edu.au. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Academia Militans. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. Adam Redzik, Κρακοβία 2015, σελ. 1302.
  • Ludwik Finkel, Starzyński Stanisław, History Uniwersytetu Lwowskiego, Λβουφ 1894.
  • Franciszek Jaworski, Uniwersytet Lwowski. Wspomnienie jubileuszowe, Λβουφ 1912.
  • Adam Redzik, Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1939–1946, Λούμπλιν 2006
  • Adam Redzik, Prawo prywatne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, Βαρσοβία 2009.
  • Józef Wołczański, Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jana Kazimierza 1918–1939, Κρακοβία 2000.
  • Universitati Leopoliensi, Trecentesimum Quinquagesimum Anniversarium Suae Fundationis Celebranti. Εις μνήμην. Praca zbiorowa. Polska Akademia Umiejętności, Κρακοβία 2011, (ISBN 978-83-7676-084-1)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πανεπιστήμιο_του_Λβιβ&oldid=10283380"